انتشار ویدئوها و استوری‌هایی توسط غزاله اکرامی، بازیگر جوان سینما و تلویزیون، در فضای مجازی موجی از نگرانی و واکنش را در پی داشته است. این بازیگر با جزئیات تلخی از آنچه "تعرض و پیشنهادهای غیراخلاقی" در پشت‌پرده سینمای ایران نامید، پرده برداشت. سخنان او نه تنها به چالش‌های موجود در این صنعت اشاره دارد، بلکه ابهاماتی جدی درباره وضعیت سلامت روانی و آینده کاری او ایجاد کرده است.
بازیگر جوان سینما، پرده از تعرض در سینما برداشت
غزاله اکرامی، بازیگر شناخته‌شده تلویزیون و سینما، با انتشار پیام‌هایی در حساب کاربری خود، مدعی شد که مورد سوءاستفاده و پیشنهادهای غیراخلاقی در محیط کار خود قرار گرفته است. او در اظهاراتش به صراحت بیان کرد که فردی با او "قصد دست‌درازی" داشته است. این روایت تکان‌دهنده که در قالب ویدئو منتشر شد، به سرعت مورد توجه کاربران و رسانه‌ها قرار گرفت و بحث‌هایی جدی را در مورد امنیت هنرمندان، به ویژه بازیگران جوان، در فضای سینمای ایران برانگیخت.
پیام‌های مبهم غزاله اکرامی؛ از خودکشی تا خداحافظی با عرصه بازیگری
یکی از بخش‌های نگران‌کننده اظهارات غزاله اکرامی، جمله "اگر من نبودم به مادرم چیزی نگویید!" بود. این جمله، تفاسیر متعددی را در پی داشته است؛ بسیاری از کاربران و فعالان مجازی آن را نشانه‌ای از وضعیت روحی وخیم او و احتمال اقدام به خودکشی دانسته‌اند، در حالی که برخی دیگر این سخنان را به منزله خداحافظی تلخ و ناگهانی او از عرصه بازیگری و ترک این حرفه تلقی کرده‌اند. این ابهام، نگرانی‌ها درباره آینده این بازیگر را دوچندان کرده و لزوم حمایت‌های روانی و اجتماعی از هنرمندان در چنین شرایطی را برجسته می‌سازد. افشای تعرض در سینما از سوی یک بازیگر، بار دیگر نگاه‌ها را به سوی معضلات پنهان این صنعت کشانده است.
بررسی ابعاد پنهان پیشنهادهای غیراخلاقی در سینمای ایران
داستان غزاله اکرامی، گرچه جدید است، اما متاسفانه نخستین بار نیست که شاهد چنین افشاگری‌هایی از پشت‌پرده سینما هستیم. طی سالیان اخیر، موارد متعددی از آزار و سوءاستفاده در صنایع فرهنگی و هنری، چه در ایران و چه در سطح جهانی، مطرح شده است. این رخدادها، زنگ خطری جدی برای متولیان فرهنگی و هنری محسوب می‌شود که باید تدابیر لازم برای ایجاد محیطی امن و حرفه‌ای برای همه هنرمندان، به ویژه تازه‌واردان به این عرصه، اتخاذ کنند. مسائلی نظیر روابط قدرت نابرابر، فقدان سازوکارهای حمایتی کافی و سکوت قربانیان به دلایل مختلف از جمله ترس از آینده شغلی، از جمله مهمترین عوامل تداوم این معضل به شمار می‌روند.
لزوم مقابله جدی با آزار و سوءاستفاده در صنعت فیلمسازی
افشاگری‌هایی همچون مورد غزاله اکرامی، ضرورت ایجاد فضایی شفاف و پاسخگو را در سینمای ایران بیش از پیش آشکار می‌سازد. برای مقابله با پدیده تعرض در سینما و تضمین امنیت شغلی و روانی هنرمندان، اقدامات زیر حیاتی به نظر می‌رسد:
تشکیل کمیته‌های مستقل رسیدگی به شکایات: ایجاد نهادهایی بی‌طرف و قابل اعتماد برای ثبت و پیگیری شکایات مربوط به سوءاستفاده‌ها، بدون ترس از تبعات حرفه‌ای برای قربانیان.
فرهنگ‌سازی و آموزش: برگزاری کارگاه‌ها و برنامه‌های آموزشی برای تمامی عوامل صنعت فیلمسازی در زمینه اخلاق حرفه‌ای، رعایت حریم خصوصی و شناخت و مقابله با آزار و اذیت.
حمایت قانونی و قضایی: تسهیل فرآیندهای قانونی برای پیگرد متجاوزان و تضمین اجرای عدالت برای قربانیان.
جامعه هنری و مخاطبان سینما امیدوارند که این افشاگری‌ها نقطه عطفی در راستای پاکسازی این صنعت از ناهنجاری‌ها و ایجاد محیطی امن و اخلاقی برای تمامی فعالان آن باشد.
مطالب مرتبط
- درخواست احساسی گرشا رضایی برای عمو پورنگ و مادرش قلب‌ها را لرزاند
- هشدار فروزنده اربابی درباره وضعیت بحرانی کامران فانی؛ جامعه فرهنگی در انتظار اقدام مسئولان
- تلاطم در بی‌بی‌سی: مدیرکل و رئیس بخش خبر در پی اتهامات جانبداری استعفا دادند
- درخواست احساسی گرشا رضایی برای عمو پورنگ و مادرش قلب‌ها را لرزاند
لعیا آزاده
من فارغ‌التحصیل رشته رسانه و ارتباطات هستم و از همان دوران دانشگاه به پتانسیل فضای مجازی و رسانه‌های دیجیتال برای تولید محتوا علاقه‌مند شدم. فعالیت حرفه‌ای خودم را از سال ۱۳۹۷ با مدیریت یک وبلاگ و شبکه‌های اجتماعی برای یک برند کوچک آغاز کردم. پس از کسب تجربه در زمینه تولید محتوای دیجیتال و بازاریابی، اکنون به عنوان دبیر سرویس محتوای دیجیتال در یک مجله اینترنتی شناخته‌شده فعالیت می‌کنم. تلاش من این است که با بهره‌گیری از روندهای جدید، محتوایی جذاب و تعاملی برای مخاطبان تولید کنم.